*هوالمحبوب*.
نشسته ام به دريغ تو؛ با كلام غزل
چه شد كه لب زسخن بستي اي امام غزل؟!
مگر به تشنگي ما چه رحمت آوردي
كه زنده جان جهان ساختي زجام غزل؟!
به ملك عشق كه سلطاني مدامت باد
لواي نام خود افراشتي ببام غزل
دلم به دشت خموشي فراغ عالم داشت
غزال طبع منت شد دوباره رام غزل
كمند كوته ما را چه جاي عرض وجود
شكار باز تو؛ شد كبك خوشخرام غزل
كلام عشق زمردان حق بود مقبول
هم از مقام تو؛ شد محترم مقام غزل
رهين منت آن كلك نكته پردازم
كه پيك عشق خدا؛ بود در پيام غزل
سرير قلب هزاران هزار عاشق زار
مقام ناب تو؛ از دولت مدام غزل
* * *
مديح طبع تو؛ آغاز مي كنم امشب
به نام عشق ، به نام خدا ، به نام غزل
...
التماس دعا
يا زهراي اطهر
...