سفارش تبلیغ
صبا ویژن

 

 ● جیش محمد دوشنبه 85 مرداد 23 - ساعت 10:51 عصر - نویسنده: ارمیا معمر

یا علی


این پیروزی بزرگ در ماه مبارک رجب بر همه‌ی علی‌دوستان عالم مبارک‌باد!

گوش کنید و لذت ببرید!

اکتب بالدم النازف
با خون ریخته شده بنگار

الموت الموت الموت لإسرائیل
مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

واصنع بالجسد الناسف
با جسد ویران‌گر دم‌ساز شو

الموت الموت الموت لإسرائیل
مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

من جرح الدرة و العیاش و عزالدین
از زخم «دره» و «عیاش» و «عزالدین»

أصنع أیام النصر تحد المحتلین
روزگار پیروزی را بساز و اشغال‌گر را شکست بده.


من أرض القدس الغاضب
از سرزمین قدس خشمگین

اطرد (الـ) محتل الغاصب
اشغال‌گر غاصب را طرد کن.

اخرج من دارک ذاک
از خانه‌ی خود اخراج کن

ذاک الصهیونی لعین
این صهیونیست‌های ملعون را.

اکتب بالدم النازف
با خون ریخته شده بنگار

الموت الموت الموت لإسرائیل
مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

واصنع بالجسد الناسف
با جسد ویران‌گر دم‌ساز شو

الموت الموت الموت لإسرائیل
مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

 

بالحجر أضربهم بالمقلاع وبالسکین
با سنگ، خنجر و تیروکمان آن‌ها را مورد هدف قرار بده.

لیلاً و نهاراً طاردهم فالعزم متین
با اراده‌ای استوار شب و روز آن‌ها را تعقیب کن.

قم کالبر الثائر
چون آتشفشان فروزان برخیز.

زلزل بنیان الغادر
بنیان نامردان را به لرزه درآور.

لاتنظر أن عتاد و سلاح الجرذ ثقیل
به مهمات و اسلحه‌های این موش بزرگ نگاه نکن.

اکتب بالدم النازف
با خون ریخته شده بنگار

الموت الموت الموت لإسرائیل
مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

واصنع بالجسد الناسف
با جسد ویران‌گر دم‌ساز شو

الموت الموت الموت لإسرائیل
مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

 

کن موتاً أحمر لا ترحم جیش العدوان
چون مرگی سرخ باش؛ به ارتش دشمن رحم نکن.

من یلبس ثواب الجندیه و الاستیطان
فرقی بین نظامیان و شهرک‌نشینان نیست.


من أرض القدس الغاضب
از سرزمین قدس خشمگین

اطرد (الــ) محتل الغاصب
اشغال‌گر غاصب را طرد کن.

اخرج من دارک ذاک
از خانه‌ی خود اخراج کن

ذاک الصهیونی لعین
این صهیونیست‌های ملعون را.

اکتب بالدم النازف
با خون ریخته شده بنگار

الموت الموت الموت لإسرائیل
مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

واصنع بالجسد الناسف
با جسد ویران‌گر دم‌ساز شو

الموت الموت الموت لإسرائیل
مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

 


* * *

 

پی‌نوشت:

(1)

 

(2) سند اعتماد ویژه امام خمینی(رحمة‌الله‌علیه) به نصرالله جوان

 


* * *

 

حرف آخر:

 

 

حیدر مدد      

 


 

نظرات شما ( )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ● روح نماز شنبه 85 مرداد 21 - ساعت 11:9 عصر - نویسنده: ارمیا معمر

آیا می‌دانید

نماز صبح متعلق به حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام)،

نماز ظهر متعلق به آقا رسول‌الله(صل‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)،

نماز عصر متعلق به أمیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام)،

نماز مغرب متعلق به حضرت صدیقه طاهره(سلام‌الله‌علیها)

و نماز عشاء متعلق به امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) می‌باشد؟

 

 

 

و آیا می‌دانستید

اگر نماز صبح‌مان قضا شود، به امام حسین(علیه‌السلام)،

اگر نماز ظهرمان به تأخیر بیفتد، به پیامبراعظم(صل‌الله‌علیه‌وآله)،

اگر نماز عصرمان را بدون حضور قلب بخوانیم، به أمیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام)،

اگر نماز مغرب‌مان را اول وقت نخوانیم، به حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها)،

و اگر نماز عشا را سریع و باعجله بخوانیم، به کریم اهل‌بیت(علیه‌السلام)،

 

 

 

خیانت کرده‌ایم؟

 

 

 

« الهی، از خواندن نماز شرم دارم و از نخواندن آن شرم بیشتر. »

 

 

حیدر مدد      

 


 

نظرات شما ( )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ● امنیة الله / رضیعة الوحی / ... چهارشنبه 85 مرداد 18 - ساعت 9:42 عصر - نویسنده: ارمیا معمر

امنیة الله / رضیعة الوحی / سرّ ابیها / سلیلة الزهراء / شقیقة الحسن / نائبة الحسین / کفیلة السجاد / خانم زینب سلام‏الله‏علیها

*

   - ای برادر! مصیبت شما بزرگ‌تر است یا مصیبت حضرت آدم(علی‌نبیناوآله‌و‌علیه‌السلام)؟
   - خواهرم! آدم بعد از فراق حضرت حوّا به وصال رسید؛ اما من بعد از فراق به شهادت می‌رسم!

   - ای برادر! مصیبت شما نسبت به مصیبت حضرت ابراهیم خلیل(علیه‌السلام) در مقام مقایسه چگونه است؟
   - خواهرم! آتش به‌روی حضرت ابراهیم(ع) گلستان شد؛ اما آتش جنگ من سوزان گردد!

   - ای برادر! مصیبت شما بزرگ‌تر است یا مصیبت حضرت زکریا(علی‌نبیناوآله‌و‌علیه‌السلام)؟
   - خواهرم! زکریا(ع) را دفن کردند؛ اما بدن مرا زیر سمّ اسبان قرارمی‌دهند!

   - ای برادر! مصیبت شما نسبت به حضرت ایّوب(علی‌نبیناوآله‌و‌علیه‌السلام) چگونه است؟
   - خواهرم! زخم‌های ایّوب(ع) مرهم‌پذیر شد و خوب گردید؛ اما زخم‌های من خوب نخواهد شد!

   - ای برادر! مصیبت شما در مقام مقایسه با مصیبت حضرت یحیی(علی‌نبیناوآله‌و‌علیه‌السلام) چگونه است؟
   - خواهرم! اگرچه سر یحیی(ع) را از طریق ظلم و ستم بریدند، اما بستگانش را اسیر نکردند؛ اما اهل و عیالم را بعد از شهادتم اسیر خواهند کرد!

* * *

   امام زین‌العابدین علی ابن حسین(علیه‌السلام) می‌فرمایند: «یا عمة أنت بحمدالله عالمة غیر معلمة، و فهمة غیر مفهمة / ای عمه جان! به شکر خداوند شما عالمه‌ای هستی بدون این‌که معلمی داشته باشید، و فهمیده‌ای هستید بی‌آن‌که کسی مطالب را به شما فهمانده باشد.» او را محدثه می‌خواندند یعنی از جانب خداوند تبارک و تعالی به او الهام می‌شده و در دلش آشکار می‌گشته است. هم‌چنین علم و دانش او از علوم لدنیّه بوده است.

   پیامبر اعظم(صل‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: به شما سفارش می‌کنم، و این سفارش مرا حاضران به غایبان برسانند؛ «این دختر (زینب بنت أمیرالمؤمنین علی‌علیه‌السلام) را احترام کنند که همانند خدیجه کبری(سلام‌الله‌علیها) است.»

   و چه خوب احترامش را نگه داشتند!

زینب(سلام‌الله‌علیها) و یه مشت حرامی ...

می‌دانی زینب کیست؟ به والله اگر بدانی و بدانم!

 

* * *


عکس‌های زیبایی از حرم باصفایش

 

* * *

 

مـــــدّعـــــی هــــــــــرگـــــز مـــزن بـیـــهـــــوده لاف عـــــاشقی
این حسین(علیه‌السلام) تنها یک عاشق دارد آن هم زینب(سلام‌الله‌علیها) است

 

 

حیدر مدد      


 

نظرات شما ( )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ● معاشران گره از زلف یار باز کنید یکشنبه 85 مرداد 15 - ساعت 5:38 عصر - نویسنده: ارمیا معمر

دوبـــــاره ولـــــولــــــه افـــــتـــــاده در ولایــــــت دل!
دوبـــــاره مـی‌چـــکـــد از خـــامــه‌ام حکایــــــت دل!

ولایــــــت دل، از ایـــن شـــــوربــــــاز، آبــــــاد است
بـه لــطــف حـضـرت مــعــشـــــوق، رازآبــــــاد است

دمـــیـــده صـــــبـــح‌گـــه دولـــت دلـــــم امـــشـــب
بـبـیـن به مـرتـبـه‌ی عــشـــــق نــائــلــم امـــشـــب

سـپـــرده‌ام دل خــود را بــه دل‌بــری کــه مــپــرس!
گـرفـته دســـــــت مـــرا ذرّه پـَــروری کــه مــپــرس!

به عـشـــق اوسـت که این‌گونه می‌سُرایـم مـسـت
به عـشـــق اوسـت که دسـت مرا گرفـته به دسـت

به عـشـــق اوسـت که بـی‌تـــاب در تــب و تـــابـــم
به عـشـــق اوسـت که امـشب نـمـی‌برد خـــوابـــم

به عـشـــق اوسـت که بـیـگـــانه از خـودم امــشـب
به عـشـــق اوسـت که دیـــوانه‌تـر شــدم امــشـب!

به عـشـــق اوسـت که حــیـرانِ شَـطـَح و طـامــاتـم
به عـشـــق اوسـت که مـَـــــــــحــو تـجــلّــی ذاتــم

به عـشـــق اوسـت که ســـامـان نــمی‌پـذیرم مـــن
به عـشـــق اوسـت که در دام دل اسـیـــــــرم مـــن

به عـشـــق اوسـت که انـــدیـــشــه را رهـــا کــردم
حــســـاب خــویـــشــتـن از دیـــگـــران جـــدا کــردم

حَذر نـمی‌کنم از عـــشـــق و رنـــدی و مــســـتـــی
جز این ســـه چیـست مگر دستـمـایـه‌ی هسـتـی؟

گـــذشـتـه کـــــار مـــــن از احـتـیـــاط و ترسـیــــدن
«مـنــم که شُـهـره‌ی شَـهـرم به عـشـــق ورزیـدن»

گـــذشـتـه‌ام از انـــدیــشـه‌ی جَـحـیـم و بــهــشــت
«نـگـــار مــن که به مکتب نـرفت و خـط نـنوشـت!»

اگـــرچـه قــاصـــرم از شـــــرح حـُــسـن دلـــجـویـت
اگـــرچـه تـــــــاب ز مـــن بـُـــرده تـــــــابـش رویـــت

اگـــرچـه نـــــــام تـــــــو در مـثـنـوی نــمـی‌گــُـنـجـد
نـَـمـی ز جـــــــام تــــــو در مـثـنـوی نــمـی‌گــُـنـجـد

حـدیـث حُـسـن تـو را بس نـــــمـی‌کـنـم ای دوست
تـو را مـقــایـسـه بـا کـس نـــــمـی‌کـنـم ای دوست

حدیث حُسن تـو در سیـــــنه‌ام نـــهـــان تا چـــــند؟
حدیث مـســـتـی دیــــریـــنه‌ام نـــهـــان تا چـــــند؟

به نـــــــام حضرت تـــــو مُـــهر این سکوت شکست

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بـه نــــــــــام حـــضـــرت تـــــــو مـُـــــهر ایـــن سـکـــــوت شـکـست

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

عــــــــــلـــــی اسـت آن‌که مـــرا ایـــن پــــیـــالـــه داده به دســت

عـــــلــی است سلسله‌جنبان عشـــــق در عـــالـم
عـــــلــی است اول و پـــایـــان عشـــــق در عـــالـم

عـــــلــی است ســـاقی می‌خانه‌ی سُلوک و شُهود
عـــــلــی است بـــاعـث ایـن دستـــگـاه بـود و نـبـود

عـــــلــی است جلوه‌ی حـــــــق در زمینه‌ی هستی
عـــــلــی است بـاده جـوشـان و حـضــرت مـَـسـتـی

کنون که توبه تزویر را شکستم من

...

کنون کــه تـــوبــه‌ی تــزویـــر را شــکــســتــم مـــن

قــــــــــســـــــم بــــــه وَحــــــــــدت واحـِــــــــــــــد

عـــــــــــــــــــلـــــی‌پـــــــرســـــتـــــم مــــــــن

عـــلـی‌پـرسـتـی مـن شـــرک نیـــــست ای زاهـــد!
بـــدان! یـــقـیـــــن مـرا مـرتـضـی است خـود شاهد

مگر جداست علی از خدا؟

مــگـر جـُــداااســـت عـلـــــی از خدا؟ ... مـَــعـاذ الله!
مــگـر جـُــداااســـت یـــقـیــــن از وِلا؟ ... مـَــعـاذ الله!

علی است با حَـق و حَـق با علی است، گوش کنید
پـیــــاپـی از خـُـمـش اسـرار فـِـیــــض، نـوش کـنـیـد

عـــلـــی‌شـدن نـه بـه نــام است و جــامه و سیمــا
عـــلـــی‌شـدن نـه بـه انـگـشـتـر اسـت و تـیـغ و رَدا

عـــلـــی‌شـدن نـه بـه خـیــــبـرگـشودن است و غـزا
عـــلـــی‌شـدن نـه بـه فـقـه است و جــایــگـاه قـضـا

مـیـــان خـِـیــــل خـلایـق چـرا عـلــــی تـنــهـاسـت؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مـیـــــــااااااان خِـیییییل خـلااااایـییق چـرااااااا «عـــــــلـییییییی» تـنـهـاسـت؟؟؟؟؟؟؟

«هــــــــــزار نــکـتـه بـاریـک‌تـر ز مــو ایـن‌جــاسـت!»


نـــه هـر مـجـســــمـه‌ســازی پــیـمـــــبـری دانـــد!
«نـــه هـرکـه چــهـره بـرافـروخـت دل‌بـــری دانـــد»

سـپـــرده‌ام دل خــود را بــه دل‌بــری کــه مــپــرس!
گـرفـته دســـــــت مـــرا ذرّه پـَــروری کــه مــپــرس!

بـــــدان کــه دل‌بــــرم از راه، مـــــی‌رســد امــشـب
«یـــــگـانه رهـبــــرم» از راه، مـــــی‌رســد امــشـب

«رسـیـــد مـُــژده که ایـّــــام غــم نــخــواهــد مـاند»
«عـــــلـی‌پـرسـت» دگـر مـُــتـهــم نــخــواهــد مـاند!

شـــــب ولادت مـــــــولاست، نـغــمـه ســـــازکـنـیـد
«مـُـعـــاشـران گـِـره از زُلـــــف یـــــــار بـــــازکـنـیـد»

شعر از: ابراهیم اسماعیلی اراضی

 

* * *

 

میلاد شش ماهه‌ی دشت کربلا، شیر پسر خانم رباب(سلام‌الله‌علیها)، آخرین سرباز حضرت حسین ابن علی(علیه‌السلام)، باب الحوائج حضرت علی‌اصغر(علیه‌السلام) بر همگان مبارک‌باد!

 

« فتبارک الله احسن الخالقین »

 


* * *

 

حرف آخر:

قال مولانا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام:

«کـُـنّْتُ وَلیاً وَ آدَم بَیْنَ الْماءَ و الطّین.»
«من ولی خدا بودم، هنگامی که آدم هنوز میان آب و گِل بود.»

 

 

حیدر مدد      

 


 

نظرات شما ( )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ● أین الرجبیّون!؟ شنبه 85 مرداد 7 - ساعت 8:49 صبح - نویسنده: ارمیا معمر

(1)

   رجب ماهی است که در آن «ایمان» شکوفه می‌کند، در شعبان رشد می‌کند و در رمضان ثمر می‌دهد.

   قال رسول الله(صل‌الله‌علیه‌وآله): علیٌ حبه ایمان و بغضه کفر.

   هم شکوفه کردنش با علی(علیه‌السلام) است و هم ثمره‌اش!

   رجب ماه امیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام) است!

 

(2)

   قدرت که می‌گویند، یعنی این؛ که مرد به خانه‌ی ویران‌شده‌اش اشاره کند و بدون این‌که ذره‌ای ترس یا کمی اندوه و پشیمانی در چهره‌اش مشاهده کنی، با افتخار بگوید: «خانه‌ی من و تمام زندگیم فدای اسلام باد!»
   قدرت یعنی این؛ آن‌قدر با اطمینان باشی که دشمنِ وحشیِ خود را وادار کنی دو ماه جلوتر جنگ را آغاز کند تا تمام برنامه‌های قدرتمندترین ارتش دنیا را به‌هم بریزی!
   قدرت یعنی این؛ تنها با چند هزار سرباز و با نداشتن اسلحه‌های پیشرفته -نه فقط مقاومت کنی- که ارتش تا نوک دندان مسلح را که چندصد هزار سرباز آماده به رزم دارد از پای درآوری و پوزه‌ی کماندوهای پوشالی آن‌را که بازوانشان از ساق پای گران‌ترین فوتبالیست‌های دنیا هم گران‌تر است به خاک بمالی!
   و قدرت که می‌گویند یعنی این؛ در حالی‌که بسیاری از زنان دنیا حتی از سوسک هم می‌ترسند، دختر شش ساله‌ی لبنانی جنگنده‌های F16 را تحقیر کند و به همه‌ی انسان‌های جهان بگوید: «من از این بمب‌ها نمی‌ترسم! خدا سید حسن را حفظ کند!»
   بالاخره فرق است میان کسی که «یا علی» می‌گوید و انسانی که نمی‌گوید! این یک امر بدیهی است. با علی(علیه‌السلام) باشی، از قدرتمندترین مخلوقات خدایی. علی(علیه‌السلام) نداشته باشی، ضعیف‌ترین ضعفایی و ذلیل‌ترین اشقیاء.
   بی‌علت نیست که بیش از 60 سال جنگ و درگیری همه‌ی اعراب، (اگر نگویم کمتر) مساوی تنها یک ساعت کار سیّدِ حزب‌اللهِ لبنان است! آخر چرا!؟ دلیلش چیست!؟ خدا عالی‌ترین درجات را نصیبش کند! چندین سال قبل از منبر جماران بالا رفت و گفت: «دلیل شکست فلسطینی‌ها نداشتن ولایت است!» «ولایت علی ابن ابیطالب حصنی، فمن دخل حصنی، أمن من عذابی!» قدرت که می‌گویند یعنی این! می‌فهمی!؟ ای کاش این حقیقت را لااقل بیش از 900 میلیون (به اصطلاح مسلمانِ) غیر شیعه درک کنند! و بپذیرند و گردن نهند!
   و او امروز نشان داد ولایت چه می‌کند! ... بله! امام(رحمة‌الله‌علیه) زنده است و او هم‌چنان رهبر این امّت است. اگر امروز سید حسن ستاره‌ی درخشان جهان اسلام و عرب شده -دقیق‌تر بنگر- این نور خمینی کبیر است که او را درخشان کرده!
   ای کاش بعد از انقلاب هم کسی از امام سؤال می‌کرد «سربازان تو کجا هستند؟». تا باز پاسخ می‌شنیدیم «سربازان من در گهواره‌اند!». مگر این جوانان سرافراز، این شیران بی‌باک که نیت کرده‌اند به جهانیان بفهمانند «اسرائیل هم هیچ غلطی نمی‌تواند بکند!» سربازان روح‌الله نیستند؟ حتی اگر در ساعات آخر 13 خرداد 68 و حتی‌تر اگر الان از امام می‌پرسیدند «سربازان تو کجا هستند؟» من که می‌گویم سربازان امام همیشه در گهواره‌اند!! «خمینی روح خدا در کالبد زمان بود و روح خدا جاودانه است.»

 

(3)

   این روزها بازار خبرگزاری‌ها و شبکه‌های تلوزیونی از همه‌ی بازارها داغ‌تر است! حسابی ملت را بالا و پایین می‌کنند! هم خبرهای بد دارند و هم خبرهای مسرّت‌بخش و امیدوار کننده. اما در میان سیل خبرها و گزارش‌های دقیقه به دقیقه‌ی جنگ، بعضی اخبار حاشیه‌ای جالب توجه‌اند! داشتم روزنامه می‌خواندم؛ تندتند ستون‌های باریک روزنامه را پایین می‌آمدم؛ بندی که می‌خواندم اخبار تجاوزات و جنایات صهیونیست‌ها بود؛ من هم مثل همه‌ی شما حرص می‌خوردم و ناراحت می‌شدم؛ که ناگهان از شنیدن یک خبر خنده‌ام گرفت!

   [منابع امنیتی لبنان هم اعلام کردند که هواپیمای رژیم صهیونیستی دیروز یک کامیون حامل کمک‌های پزشکی و غذایی را که امارات متحده عربی به لبنان فرستاده بود، هدف قرار دادند.
   به گزارش خبرگزاری رویترز، در این حمله، کامیون حامل کمک‌های امارات منهدم و راننده سوری آن نیز کشته شد. دو نفر دیگر نیز در این حمله زخمی شدند.]

   تو دلم گفتم: «این عربای بدبخت رو ببین! معلوم نیست چه‌قدر ریاکارانه برای شیعه‌های لبنان کمک فرستادن! خدا هم گذاشت تو کاسشون! همشو فرستاد هوا! بی‌چاره رانندَش! خدایا شکرت که جای حق نشستی! این جنگ، جنگ بین مظهر حق و مظهر باطله. معنی نداره این وسط کسایی که خودشون باطلن بخوان به حق کمکی بکنن! هیهات من الذله! خیلی کارِت درسته! دمت گرم! حتی راضی نشدی کمکای این شیخای بی‌غیرت دُبی که فکرشون از شکم به پایینه به دست نجیب‌ترین آدمات برسه! اونا فقط محتاج یاری تو هستن نه هیچ کس دیگه‌ای! پس خدایا خودت هم کفایتشون کن!»

   «این» هم خبر جالبی بود!

   راستی چرا هیچ کدامشان هیچ حرفی از مجاهدات شهید دکتر چمران و امام موسی صدر نمی‌گویند و یاد آن‌ها را زنده نمی‌کنند!؟ (شاید من ندیدم!)

 

(4)

   آخر پدر من! مگر شهر هرت است!؟ فکر کردی دنیا هرکی به هرکیه!؟ خیال کردی کار خدا حساب کتاب نداره!؟ خودش در قرآن گفته! إنَّ  الـْ ، باطِلَ ، کانَ ، زَهوقاً (اسراء/81) قانون خلقته! یک حقیقت انکار ناپذیر!
   حالا ببینم!؟ آیا از من خورده می‌گیرید اگر بگویم باطل به حبیب حق اهانت کرد و نابودی‌اش تسریع گردید!؟ الکی که امسال سال پیامبر اعظم(صل‌الله‌علیه‌وآله) نشده! قربونت برم! انگاری خیلی‌ها فراموش کردنا!

(این حرف‌ها را به شرطی می‌نویسم که انگ خرافاتی روی ارمیا نچسبانید:)
   «این یادداشت» را یادتان می‌آید؟ یادتان هست اول سال گفتم: «
نوشته‌ی زیر را با تأمل بخوانید و با حوادث تلخی که در سال گذشته روی داد مقایسه کنید و از خدا بخواهید تاریخ، مشابه ولی بهتر از این تکرار شود! (اخراج یهودی‌ها از مدینه) به امید نابودی هرچه زودتر صهیونیستهای جنایتکار.»؟ یادتان آمد کدام را می‌گویم؟ دیدید دعا نکردید!!؟ اگر دعا می‌کردید و خدا هم اجابت می‌کرد، نبایستی این همه خون بی‌گناه به زمین ریخته می‌شد. فکر نمی‌کنید این همه شیعه‌کـُشی دل امام زمان(عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را خون می‌کند!؟ البته چه کنیم؟ امسال غیر از سال پیامبر اعظم(صل‌الله‌علیه‌وآله) سالی هستش که با اربعین شروع شده! بزرگواران گروه فاطمیون یادشان می‌آید اول سال از قول بزرگی چه گفتم؟ «منتظر تازیانه باشید!» گویا همین‌طور شده و ادامه هم خواهد داشت!
   مگر جُرم حسین ابن علی(علیهما‌السلام) این نبود که فرزند علی(علیه‌السلام) بود؟ مگر نشنیده‌اید که علی گفتن سیلی خوردن دارد!؟ تازیانه خوردن هم دارد! و آیا امروز جز لعن و نفرین، عذاب و شکست برای دشمنان حسین ابن علی(علیهما‌السلام) چیزی باقی مانده است!؟

فـَـاسْـتـَـقـِـمْ کـَما اُمِرْت...

 

(5)

 اولین جلسه کنفرانس بین‌المللی حمایت از انتفاضه، روز سه شنبه 4/2/1380، با بیانات مهم رهبر معظم انقلاب، آیت‌الله خامنه‌ای افتتاح شد. بعد از سخنرانی، هنگامی که ایشان در حال عبور از سالن کنفرانس بودند، آقای سید حسن نصرالله -دبیرکل حزب‌الله لبنان- از جایی برخاست و خود را به رهبر انقلاب رساند و دست ایشان را بوسید. به دنبال سید حسن نصرالله، دکتر رمضان عبدالله -دبیر کل جهاد اسلامی فلسطین- نیز چنین کرد و سپس خالد مشعل -رئیس دفتر سیاسی حماس- و افراد دیگری از حضار به آن‌ها پیوستند و هر یک به نحوی، به رهبر انقلاب ابراز ارادت کردند و از ایشان قدردانی نمودند. دو روز بعد، به دیدار سید حسن نصرالله رفتم و با او به گفت‌وگو نشستم. او درباره این که چه چیز باعث شد در آن اجلاس رسمی، در برابر رهبر انقلاب خم شود و دست ایشان را ببوسد، گفت: «من این کار را عمداً و البته با کمال اخلاص انجام دادم. علت این بود که امسال، رسانه‌های جهانی مرا «مرد سال» نامیده و در کشورهای عربی نیز عنوان «موفق‌ترین رهبر جهان عرب» را به من اختصاص داده‌اند. من از این القاب و عناوین خشنود نشده‌ام؛ ولی در این جلسه مهم که جمعی از سران نهضت‌های اسلامی و شخصیت‌های سیاسی کشورهای اسلامی حضور داشتند و صحنه‌ها مستقیماً توسط تلویزیون، در جهان پخش می‌شد، این کار را انجام دادم؛ تا به همه کسانی که مرا می‌شناسند، بگویم: من سرباز رهبر انقلاب هستم.» این کار سید حسن نصرالله نشان از عظمت مقام معظم رهبری دارد؛ عظمتی که سبب شد رهبر حزب‌الله لبنان، آن هم در برابر دید رؤسای کشورهای عربی، دست معظم‌له را با اخلاص ببوسد.

 

(6)

   میلاد کوچک‌ترین امام حاضر در واقعه‌ی کربلا، امام محمد ابن علی ابن حسین ابن علی(علیهم‌السلام) بر همگان مبارک و شهادت پدربزرگ امام زمان(عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، امام علی ابن محمد الهادی(علیهم‌السلام) تسلیت باد!

 

(7)

   زمان پیامبر اسلام(صل‌الله‌علیه‌وآله) که عوام الناس نمی‌توانستند از زبان مبارک حضرتش بشنوند: «ای مردم! رجب ماه علی است!» به خاطر همین شنیدند: «مردم! رجب ماه خداست!» (!؟!؟!؟) این را من و تو باید بفهمیم! بی‌علت نبود که دیوار کعبه شکافته شد و بیش از 1400 سال هنوز اثرش باقی مانده و همه می‌دانند این شکاف در چه روز و ماه و سالی و برای چه کسی ایجاد شده است!

رجب نهری در بهشت ...
از شیر سفیدتر ... از عسل شیرین‌تر ...

أین الرجبیّون!؟

 

* * *

 

حرف آخر:

بگو یاعلی با زندگی صفــا کن!
بگو یاعلی هر گره‌ای رو وا کن!

 

 

حیدر مدد      

 


 

نظرات شما ( )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ● و ایلیا... سه شنبه 85 مرداد 3 - ساعت 5:33 عصر - نویسنده: ارمیا معمر

...
   یکی از چیزایی که ایلیا رو خیلی ناراحت می‌کرد سوت و کور بودن و رونق نداشتن مساجد بود.
   یادمه یه شب تو مسجد بهم گفت: «فایده نداره. باید یه کاری کرد. اصلاً من قول میدم یه کاری بکنم که به سال نکشیده ظرفیت مسجد گنجایش نمازگزارا رو نداشته باشه و مسجد نیاز به توسعه پیدا کنه!»
   راستش اون شب خیلی حرفشو جدی نگرفتم.
  
حتی ازش نپرسیدم که می‌خوای چه کار کنی!؟

   تو مسجد محلمون کلاس‌های علمی، فرهنگی، هنری هم برای بچه‌های تا مقطع پیش‌دانشگاهی تشکیل می‌شد.
   ثبت‌نام در این کلاس‌ها هیچ شرط خاصی نداشت و متقاضی فقط با پرداخت 500 تومن ثبت‌نام می‌شد.

   یه شب دیدم ایلیا و امام جماعت مسجد و چند نفر دیگه از آقایون بدجوری با هم بحث می‌کنن.
   رفتم و قضیه رو جویا شدم.
   گفتن: ایلیا داره میگه که از این به بعد به برگه‌ی ثبت نام کلاس‌ها یه شرط اضافه کنید و اون این‌که هر کی می‌خواد از کلاس‌های مسجد استفاده کنه باید چهل شب برای نماز جماعت به مسجد بیاد.
   گفتم: «ایلیا! این مدلی میخوای مردم رو به مسجد بکشونی؟ با زور!؟»
   گفت: «ببینید این در واقع یه نوع توفیق اجباریه. من مطمئنم اگر کسی چهل شب متوالی به مسجد بیاد دیگه نمیتونه دل بکنه. ما با این کار کمک می‌کنیم که راه رو پیدا کنند.»
   گفتم: «ایلیا با این شرطی که گذاشتی شاید رونق کلاس‌ها هم...»
   گفت: «خب باید کلاس‌ها رو از نظر محتوا اون‌قدر غنی کنیم که این اتفاق نیوفته.»
   بالاخره با پیشنهاد ایلیا موافقت شد. بماند که سر این قضیه چه چیزا در مورد ایلیا گفته شد و چه قضاوتهایی در موردش کردن.
   شاید اوایل بچه‌ها به اجبار میومدن مسجد. ولی خیلی‌هاشون بعد از این‌که چهل شب تموم می‌شد همون‌طور که ایلیا گفته بود نمی‌تونستن دل بکنند.
   بعد از یه مدت هم مسجد نیاز به توسعه پیدا کرد.

 

هیییییی... یادش بخیر!

یا علی مدد

قسمتی از نامه‌ی مرحوم حامد امجد / پنجشنبه 19 آبان 1384

 

* * *

 

پی‌نوشت:

(1) بعد از فوت آقا حامد، خیلی حال و روزم به‌هم‌ریخته بود. خیلی دلم برای ایلیا تنگ شده بود و حسابی بی‌تابی می‌کردم. دلم می‌خواست باز با من حرف بزند. یک روز زدم به سیم آخر. می‌دانستم ایلیا شعرهای حضرت حافظ(علیه‌الرحمة) را خیلی دوست دارد. (آقا حامد تعریف می‌کرد گاهی اوقات با پدربزرگ ایلیا جان با هم جمع می‌شدند. ایلیا تار می‌زد و پدربزرگش هم که صدای زیبایی دارد، شعر می‌خواند!) هنوز آفتاب نزده بود. صبح پنجشنبه بود. دیوان حافظ را برداشتم. گفتم:
«ایلیا! از زبون حافظ با من حرف بزن!»
باز کردم. دلهره داشتم! چشمانم را باز کردم. انگشتم روی این شعر بود:

عـــشــق‌بــازی و جــوانــیّ و شــراب لـعـل‌فام
مـجـلـس اُنـس و حـریـف هـم‌دم و شرب مدام
سـاقـیِ شـکـردهـان و مـطـرب شیـریـن‌سخن
هـم‌نـشـیـنـی نـیـک‌کـردار و نـدیـمـی نـیـک‌نام
شـاهـدی از لـطـف و پـاکـی رشک آب زنـدگی
دل‌بــری در حـسـن و خوبـی غـیـرت مـاه تمام
بـزم‌گـاهی دل‌نشین چـون قـصر فـردوس بریـن
گلـشنی پـیـرامنـش چـون روضـه‌ی دارالسّلام
صـف‌نـشـیـنـان نیـک‌خـواه و پـیـش‌کـاران بـاادب
دوست‌داران صاحب‌اسرار و حریفان دوست‌کام
بـاده‌ی گل‌رنگِ تـلخ و تیـز و خـوش‌خوار و سبک
نُـقـلـش از لـعـل نگـار و نـقـلـش از یـاقوت خام
غـمـزه‌ی سـاقـی به یـغمای خـرد آهـخـتـه تیغ
زلـف جـانــان از بـرای صـیـد دل گـسـتـرده دام
نکته‌دانـی بذله‌گو چـون حـافـظ شیـرین سخن
بـخـشش‌آمـوزی جهـان‌افـروز چـون حاجی‌قوام

 

هرکه این عشرت نخواهد خوش‌دلی بر وی تباه
وانـکه ایـن مـجـلـس نجویـد زنـدگی بر وی حرام

...

 

خیلی حال کرده بودم. مطمئن بودم این ایلیاست که دارد با من حرف می‌زند. بیت‌بیت غزل را گویی می‌جویدم و با ولع خاصی می‌خوردم! ولی وقتی به بیت آخر رسیدم ... !

حالا نوبت من بود! گفتم:
«یا حضرت حافظ! به جای من جواب ایلیا رو بده!»
بماند که این‌بار چه شعری آمد! ولی نکته‌ی خیلی قشنگی در هر دو شعر وجود داشت؛ و آن این‌که، او همه‌اش از آن‌ور بازار می‌گفت و من از این‌ور بازار! او حال و روزش را برایم توصیف می‌کرد و من ...!

 

(2) بعد از ارسال یادداشت قبلی، دوستی نامه زد و گفت: « ... امروز می‌خواستم در مورد این حوادث دل‌خراشی که در لبنان و فلسطین پیش‌آمده نیز از وبلاگتان شاخه‌ای هم‏دردی بخوانم که ناامید شدم. اگرچه دیدم نوشته بودید که به بعد ارجاع داده‌اید.
...
گویا اکنون وقت از دندان طمع گفتن نباشد.
 دندان طمع را باید زیر تانک های ... انداخت و به سمت هلی‌کوپترهای آپاچی پرتاب کرد.
... »
من هم ضمن تشکر از تذکری که دادند برایشان توضیح دادم که چرا این یادداشت را (که بیش از یک ماه پیش در دفترم نوشته بودم) در این شرایط و در این روزها ارسال کردم. فقط امیدوارم که اثر کرده باشد!
به نظرم رسید، بعضی از دوستان چنین برداشتی در ذهنشان بوجود آمده. باید خدمتتان عرض کنم بنده این روزها در مورد جنگ پیش‌آمده خیلی ذهنم درگیره. ولی حرف‌هایی که درموردش می‌خواهم بزنم اگر ضرری (برای خودم!) نداشته باشد، مطمئنم که سود چندانی (برای بقیه) ندارد. به دنبال یک ایده‌ی جدید هستم. ایده‌ای که هرچند کم‌فایده، ولی نو باشد. شما اگر پیشنهادی دارید بفرمایید تا بنده انجام بدهم.

 

* * *

 

حرف آخر:

روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق
شرط آن بود که جز ره این شیوه نسپریم

 

 

حیدر مدد      

 


 

نظرات شما ( )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ● دندان طمع جمعه 85 تیر 30 - ساعت 3:59 عصر - نویسنده: ارمیا معمر

پیش نوشت:

نمی‌گویم خانم‌ها نخوانند! ولی آقایان حتماً حتماً بخوانند!

 

* * *

 

   یک نکته یا به‌تر بگویم یک خاطره‌ی جالب هست که می‌خواهم برایتان تعریف کنم. شاید خیلی هم مهم و پرفایده نباشد. ولی در نوع خودش برای من یکی که جدید و قابل توجه بود! و از آن موقع تا حالا فکر مرا به خودش مشغول کرده است!
   تقریباً یک ماه آخر ترم گذشته، بنابه دلایلی مثل وام و ... طرف‌های معاونت دانشجویی زیاد رفت و آمد داشتم. مسئول بخش خدمات رفاهی دانشگاهمان هم یک آقای خنده رویِ باحالی هست که هرکس پیشش برود کلی برایش حرف می‌زند و راهنمایی‌اش می‌کند! خدا نکند سوال فنی بپرسی! آن‌قدر برایت جواب می‌دهد که خودت پشیمان بشوی و بگویی: «خیلی ممنون! متوجه شدم! با اجازه من برم به کلاس برسم!!» و تازه کلی هم ازت سوال می‌کند و راه‌حل و پیشنهاد جلوی پایت می‌گزارد! «فلان کار رو کردی؟ برو زود مدارکت رو بیار تا برات انجام بدم. دیر می‌شه‌ها! ... اینم هست؛ نمی‌خوای؟ اقدام کردی؟ و...»
   یک روز رفتم توی دفترش. دیدم چندتا از آقایان دانشجو نشستن و آقای خنده‌رو هم طبق معمول دارد برای آن‌ها حرف می‌زند!! ما هم مثل بچه‌های خوب نشستیم تا نوبت‌مان بشود! آن‌ها برای گرفتن سکه‌ی جشن ازدواج دانشجوی‌شان آمده بودند. خلاصه گروه خون‌شان به من نمی‌خورد!! مجلس هم مردانه بود و... بله!!! سرتان را درد نیاورم. حرف‌های جالبی زد که خیلی مرا به فکر فرو برد. قسمتی از صحبت‌هایش را تعریف می‌کنم:

   «قدیما می‌گفتن جوون تا زن گرفت، بره یه دندون سالم ِ سالمش رو بکشه! مخصوصاً سالِمَ رو بکشه که دردش بیشتر باشه!! شماها الان جوونید؛ داغید! نمی‌فهمید من چی می‌گم! این حرفا رو هم کم‌تر کسی بهتون می‌زنه. همه از اوایل ازدواج می‌گن. چه کار باید بکنید؛ چه نکنید؛ با همسرتون چه‌طور رفتار کنید و... ولی من می‌خوام از چند سال دیگه‌تون بگم. وقتی که سنتون بالاتر رفت.»
   خلاصه کنم. البته از بایدها و نبایدهای اوایل ازدواج هم گفت. ولی از تغییر و تحولاتی که در سنین بالاتر در انسان رخ می‌دهد بیشتر تعریف کرد که برای من جالب بود. تحولاتی که در زندگی یک مرد رخ می‌دهد. در مورد طمع حرف می‌زد...

   «مردا تو هر سنی گیر کارشون تو یه چیزه. اوایلش کلتون داغه! یه کمی هم مغرور هستین! گیرتون تو شهوته و .... 30 رو که رد کنی مزه‌ی پول و زندگی راحت و این‌جور چیزا میاد زیر زبونت! اون‌جاست که به خاطر رسیدن به ثروت ممکنه هرکاری بکنی. برای این‌که موقعیت شغلیت به‌تر بشه یا به خطر نیوفته ممکنه هر خفت و خواریی رو قبول کنی. اگر هم ایمانت ضعیف باشه حتی امکانش هست از عقایدت هم دست بکشی! شیطون هم وسوسه می‌کنه که این کارا به خاطر رفاه زن و بچه‌ته، اشکال نداره که! ... هرچی سِنّت بالاتر می‌ره طمعت به زندگی بیش‌تر می‌شه. راحت‌طلب می‌شی. دوست داری بیش‌تر داشته باشی. می‌گن زنا چشم و هم‌چشمی می‌کنن؛ ولی اگر مردا تو خطش بیوفتن از زنا بدتر می‌شن! طمع خیلی چیز بدیه. پدر آدمو درمیاره! دنیا و آخرت رو تباه می‌کنه. دوست داری ماشین مدل بالاتری داشته باشی. خونَت بزرگ‌تر باشه یا تو فلان محله باشه. لوازم منزلت حتماً خارجی و از به‌ترین جنس باشه؛ همه‌چی هم داشته باشی. بچه‌ات باید حتماً مدرسه غیرانتفاعی درس بخونه و... دیگه نزدیکای 40 که می‌رسی حسابی آب روغن قاطی می‌کنی. مثل دوران بلوغ می‌مونه! میگن هرکس 40 رو رد کنه و چپه نکنه، دیگه بعیده عوض بشه؛ به خاطر همینه! تو نوجوونیتون بحران بلوغ داشتید!؟ یادتونه؟ یه چیز شبیه به همون نزدیکای 40 میاد سراغتون! ولی شدتش خیلی بیشتره. مخصوصاً برای آدمای مذهبی و دین‌دار این بحران سخت‌تره!
   حالا تو این شرایط بعضی از آقایون توی خونه هم مشکل پیدا می‌کنن. خانمشون براشون تکراری می‌شه! این موضوع دو طرفه هستا! هم زن و هم مرد، برای هم‌دیگه تکراری می‌شن. دیگه حال و حوصله‌ی صحبت‌های طولانی رو ندارن! ممکنه زود عصبی بشن و با هم دعوا کنن! کلاً برای هم‌دیگه عادی می‌شن! دیگه اون جذابیت اولیه رو ندارن! خب طبیعی هم هست! ولی وقتی محبّت نباشه، ایمان نباشه، وقتی تو این شرایط طمع بیاد سراغ آدم، خانمان سوزه! بعضی از خانم‌ها هم تو سنین بالا یه مقدار ... (ا ِهــِم!!! ببخشید! به علت احتمال خواندن زیر 18 ساله‌ها این قسمت سانسور می‌شود!!) بیرون هم این دخترای خوشگل مشگل رو می‌بینن و فیلشون یاد هندستون می‌کنه و...!! و خدا نکنه مرد زنش رو با زنای دیگه مقایسه کنه! اون‌جاست که ایرادای خانمش براش بزرگ می‌شه! خلاصه... به فکر تجدید فراش میوفته! اسلام هم که مانع نشده. تا چهارتا رو هم اجازه داده و ... آره!!! حالا طرف حساب عدالت و این جور چیزا رو که نمی‌کنه!
   این‌جاست که باید یاد اون دندونی بیوفتی که تو جوونی کشیدی! مَرَض نداشتی که دندون سالمت رو کشیدی! این دندون همون دندون طمعه! به خاطر همینه که می‌گن جوون وقتی زن گرفت یه دندون سالمش رو بکشه تا بفهمه یه دفعه هم‌چین غلطی کرد و یه دندون سالمش رو از دست داد! تا دیگه به فکر هم‌چین غلطایی نیوفته!!!»
   (تو پرانتز بگویم. یکی از تکیه کلام‌های ایشان این هستش که به آقایان دانشجویی که برای ازدواج دانشجویی سراغش می‌آیند می‌گوید «خلاف‌کار!» ... «خلاف‌کارا اومدن!!»)

   همه‌ی این حرف‌ها را گفتم فقط برای این پاراگراف:

   «مشابه همین چیزاست که باعث می‌شه بزرگترین تحولات اساسی بعد از سن 40 سالگی نصیب آدم بشه. تا 40 سالگی حتی اگر امام‌زاده هم باشی‌ها چیزی به اون صورت بهت نشون نمی‌دن. زیاد چیزی رو احساس نمی‌کنی. ولی همین که 40 رو (به سلامت) رد کردی، تازه اون‌جاست که یه چیزایی می‌فهمی؛ می‌تونی تحولات شگرفی رو تو زندگیت مشاهده کنی و خیلی از باب‌های معرفت به روت باز می‌شه! تو زندگی بزرگان هم نگاه کنید این مسئله رو به وضوح می‌تونید ببینید. بزرگترینشون هم پیامبر(صل‌الله‌علیه‌وآله) هستش که تو سن 40 سالگی مبعوث شد! خیلی حرفِ‌ها! پـــــــیـــــــااااااامـــــــبـــــــر! بعد از چـــــــهـــــــل سال زندگی تو این دنیا، تازه می‌تونه مسئولیت رسالت رو به دوش بکشه! اسراری داره این عدد 40 ! »

   این را هم برای خود شیرینی خدمتتان تعریف می‌کنم:
   صحبت‌های آقای مسئول تمام شد. رو کرد به طرف من و گفت: «تو چی می‌خوای؟ تو هم خلاف‌کاری!؟»
   گفتم: «نه. من خلافامو قبلاً کردم!»
   خندید! گفتم: «گفتید اسلام تا چندتا زن اجازه داده بگیریم!؟»
   - چهارتا
   - خب منم تا حالا چهارتا دندون سالم ِ سالمَم رو کشیدم! چوب خطم پُر شده دیگه!
   باورش نمی‌شد! دهانم را باز کردم و جای خالی چهارتا دندان را نشانش دادم! کـَفِش بریده بود!!! وقتی می‌خواستم دندان‌های سالمم را بکشم، از دکتر خواستم دندان‌هایم را به خودم برگرداند! هر چهار تا را با ظرافت خاصی مومیایی کردم و تا حالا هم نگه‌شان‌داشته‌ام! تقریباً پنج سال از آن ماجرا می‌گذرد. معلوم نیست تا حالا چه شکلی شده‌اند! فکر کنم اگر خودم دفن‌شان نکنم، وصیت کنم وقتی مُردم بگذارند توی قبرم!!! راستی غسل و کفن‌شان چه طوری می‌شود!؟ نماز هم باید بخوانم!!!؟

 

* * *

 

پی نوشت:

(1) یاد درد دل خانمی افتادم که توی «این یادداشت» برایم نوشت. بدون این‌که مشخصاتش را بنویسد و بدون این‌که من ایشان را بشناسم برایم تعریف کرد که چه‌طور بعد از شش سال زندگی مشترک با همسرش به خاطر پیدا شدن سر و کله‌ی یک زن معلوم‌الحال زندگی ایشان از هم پاشید. خواستم به بهانه‌ی این پست به‌شان بگویم که بسیار متأثر شدم و ان‌شاءالله خدا ما را به راه راست هدایت کند. و توکل علی الحیّ الذی لایموت.
چون می‌دانم همه‌ی یادداشت‌های این بنده‌ی جاهل را می‌خوانند، خدمتشان عرض کردم.

(2) هم‏چنین جناب آقای ظهور هم درد دل مشابهی از یکی از دوستان جبهه‌ای‌شان نوشتند؛ که باز فقط می‌توانم بگویم: متأسفم...!
آقای ظهور! خیلی مخلصیم. از قدیم گفتن دل به دل لوله‌کشی داره!!!

(3) توی اینترنت هم آدم چه چیزایی که نمی‌شنود! الهی عاقبت محمود گردان!

(4) شاید بعضی‌ها بگویند این ارمیا چه‌قدر گنده‌تر از دهنش حرف می‌زند! یا مثل کسی که چند وقت پیش آمد و هرچه دلش خواست به بنده گفت، درمورد من زود قضاوت کنند! اشکالی ندارد! هرچه می‌خواهد دل تنگت بگو!

(5) در مورد حزب‌الله و تجاوزات اسرائیل هم حرف‌هایی برای گفتن دارم. باشد برای یک وقت دیگر. اگر قسمتم شد.

(6) «این قسمت» کوله‌ پشتی را دیدید؟ پدرم گفت: «این آدم‌ها را از کجا پیدا می‌کنند!!؟» گفتم: «این جور آدم‌ها زیادن. مشابه این خانم، همون دوستم بود که قبلاً زندگیشو براتون تعریف کردم. همونی که روز 21 ماه رمضون از دنیا رفت!» یادشان آمد! در بیمارستان بستری بودند که ایلیا جان شهید شد و همان‌جا برایشان تعریف کردم که چه دوست نازنینی را از دست دادم! یادش بخیر! روز‌های آخر، حتی در آخرین چَتمان سراغ بابا را بسیار می‌گرفت!

دوستان شهید ایلیا منتظر یادداشت بعدی باشند! می‌خواهم بعد از چند وقت از او بگویم!

 

* * *

 

حرف آخر:

به ذره گر نظر لطف بوتراب کند
به آسمـان رود و کار آفتاب کند

 

 

حیدر مدد      

 


 

نظرات شما ( )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

سه شنبه 102 اسفند 29

d
خانه c
d سجل c
d
نامه رسون c


خانه‌ی دوست کجاست!؟


به ذره گر نظر لطف بوتراب كند /// به آسمان رود و كار آفتاب كند


همسر مهربان
عرفه (حسین آقا)
عمداً (مهدی عزیزم)
مختصر (روح‌اله رحمتی‌نیا)
ترنج
راز خون (سجاد)
مشکوة
لب‏گزه
دیاموند

 


ارمیا نمایه

امام مثل بقیه نبود. با همه فرق می‌کرد. امام مثل هوا بود. همه آن ‌را تجربه می‌کردند. به نحو مطبوعی، عمیقاً آن ‌را در ریه‌‌ها فرو می‌بردند. اما هیچ‌‌وقت لازم نبود راجع به آن فکر کنند. هوا ماندنی است. امام دریا بود. ماهی حتی اگر نهنگ هم باشد، درکی از خارج آب ندارد. امام مثل آب بود. ماهی‌‌ها به‌‌‌جز آب چه ‌می‌دانند؟ تمام زندگیشان آب است. وقتی ماهی از آب جدا شود، روی زمین بیفتد، تازه زمینی که آرام‌تر از دریاست، شروع می‌کند به تکان‌خوردن. ماهی دست و پا ندارد! وگرنه می‌شد نوشت که به ‌نحو ناجوری دست و پا می‌زند. تنش را به زمین می‌کوبد. گاهی به اندازه طول بدنش از زمین بالاتر می‌رود و دوباره به زمین می‌خورد. علم می‌گوید ماهی به خاطر دورشدن از آب، به دلایلی طبیعی، می‌میرد. اما هر کس یک بار بالا و پایین پریدن ماهی را دیده باشد، تصدیق می‌کند که ماهی از بی‌آبی به دلایلی طبیعی نمی‌میرد. ماهی به‌خاطر آب خودش را می‌کشد!

ارمیا / رضا امیرخانی


نوشته‌های قبلی
هفتای‌اول( بهمن83 تا آذر84 !!!)
هفتای‌دوم( آذر84 تا بهمن84)
هفتای‌سوم( بهمن و اسفند84)
هفتای‌چهارم(فروردین‏واردیبهشت 85)
هفتای‌پنجم( اردیبهشت و خرداد 85)
هفتای‌ششم( خرداد و تیر85)
هفتای‌هفتم( تیر و مرداد85)
هفتای هشتم(شهریورتاآبان85)
هفتای نهم( آبان 85 تا آخر 86)
هفتای دهم(بهار،تابستان و پاییز87)
هفتای یازدهم(اسفند87 تا مهر88)

 


آوای ارمیا


 


جستجو در متن وبلاگ


 


کل بازدیدها: 306987
بازدید امروز: 14

بازدید دیروز:3


اشتراک در خبرنامه
 
با ارسال فرم فوق می‌توانید از به‌روز شدن وبلاگ باخبرشوید.