سلام
انقدر دلم براي ارمياي خودم تنگ شده بود كه تو گوگل سرچش كردم،ارميا
ميدونستم ازش نشوني نيست ،ولي سرچ كردم تا بياد زير انگشتام تك تك حروف اسمش
ا ر م ي ا
حروفي كه با تك تكش سالها و روزها و ثانيه ها زندگي كردم و حالا بعد از سه سال دارم كم كم قبول ميكنم كه ديگه وجود نداره،
هنوز هست، تو روحمو تك تك سلولامو خاطراتم، هست.
ولي خودش نيست ،خوده ماهش نيست ،ولي انقدر خاطره برام گذاشته كه بشه يه عمر باهاش زندگي كرد.
