به کجا جنين شتابان
گون از نسيم پرسيد
دل من گرفته زين جا هوش سفر نداري زگذار اين بيابان
همه ارزويم اما چه کنم که بسته پايم
چه کنم که بسته پايم ......
براي اولين باره که وبلاگ شما رو ديدم و نمي دونم چرا اين شعر را نوشتم همه اينها بهانه است بهانه هاي کوچيک براي ارزوهاي بزرگ
کاش راه درک انسانيت هميشه اينقدر راحت پيدا مي شد
خلاصه خدا قوت التماس دعا
